bu son valla :)
bi sonucu öğrendiğim zaman bi de bugün bu kadar çok üzülmüştüm sanırım
ben insanları kırmamak için bu kadar özen gösterirken neden hala onların yüzünden acı çekiyorum?
bi yere yerleşemediğimi görünce asla başarısız olduğumu düşünmedim
çünkü ben korkakça davranmadım
en iyi yerde sınıf,okul öncesi,edebiyat öğretmenliği okuyabilirdim
ama ben asla bunu tercih etmeyi düşünmedim
kendime güvenim tamdı,başarabileceğime inanıyordum çünkü hoş hala kendime olan inancım tam gaz devam ediyor
ama insanların beni kendileriyle kıyaslayıp beni aptal yerine koymalarından nefret ediyorum
bağırmamak,kavga etmemek için ağlıyorum
ağlayarak rahatlamaya çalışıyorum kıskanç durumuna düşmemek için
1 yılın çabuk geçmesi için dua etmiyorum şu 1 ay geçsin herkes okuluna gitsin yeter
ben kitaplarımla ve kendimle başbaşa kalayım
çünkü böyle olunca kendimi daha kötü hissediyorum
ben tam dersane konusunda netliğe kavuşmuşken aklım yeniden karışıyor
üniversite seçerken bu kadar zorlanmamıştım heralde
nerede mutlu olurum nerede daha rahat çalışırım bunların hepsini gözden geçiriyorum
eski dersanemi çok seviyorum
öğretmenlerim ailemden biri gibi,çok rahat ediyorum onların yanında
bu yüzden dersanemi değiştirmemeye karar vermiştim
son anda değiştirerek pişman olmak istemiyorum
böyle kalsa daha iyi sanırım
bi de bu dertler yetmezmiş gibi işin gönül boyutu var
aylar sonra bugün risus'u gördüm
çok garip hissettim niye hala kurtulamıyorum bu etkiden :(
ona o kadar kızgınım ki
bu kadar kızgınlığa hala onu gördüğümde kıpkırmızı olup heyecanlandığım içinde kendime de ayrı kızgınım
aptal bendis sen iyisi biraz daha üzül!
Şu üzme konusuna gelince bende geçen sana yorum yazdığımda sen üzülme yazmayın dediğin halde,hani ağız alışkanlığı derler ya ben de üzülme yazdım.
YanıtlaSilo konuda kusuruma bakma. :)
canım benim olur mu öyle şey ne kusuru :)
YanıtlaSil