...A Rushin,A Rushin Around...

şimdiye kadar ya hayatımı derinden etkileyen sınavdan ya da kalbimin kırıklıklarından bahsettim
şu an ki hissettiğim şey biraz daha yeni : özlem

dersanenin 2.haftasındayız,hocalarım dışında her şey yeni
sınıfım,sıram,arkadaşlarım,ortamım,çevrem vs
bugün fark ettim yeni gelenleri gidenlerle kıyaslıyorum ve onlara eskilerden bi parça yüklüyorum

D.'nin sümükadamı benim çok yakın arkadaşımdı
-dı diyorum artık değil ne yazık ki
neden ne yazık ki dediğimi de bilmiyorum böyle olmasını ben istedim aslında
tamam onunda bunun olmaması için pek çaba sarf ettiği söylenemez ama ne bileyim üzülüyorum yine de

cengizle aramızdaki ilişki biraz farklıydı,ne zaman ihtiyacı olsa yanındaydım
benim deyimimle o beni kullanıyordu,onun deyimiyle ise ben yardımseverdim
onun için bir şeyleri yaparken hiç tereddütte kalmadım,o benim arkadaşımdı elimden ne gelirse yapardım en önemlisi seviyordum onu değerliydi benim için
ama benim canım arkadaşım benim zor zamanlarımda hiç yanımda olmadı
olma zorunluluğu tabi ki yoktu
ama olmasını isterdim,her ne kadar artık konuşmasak da istiyorum hala

bunları bana düşündüren sebep ise sınıftaki bi arkadaş
ona cengiz gibi davrandığımı fark ettim,hareketleri de benziyordu
ben cengize hiç kızamazdım,ne kadar öfkelide olsam bi gülüşüyle yumuşardım ki çoğu zaman annesi gibi davrandırdım
bugün o arkadaş 'bendis,testleri alıp sırama bırakır mısın' dediğinde anladım cengizi özlediğimi
onun testlerini hep ben alırdım,ödevlerini yapması için baskı yapardım,erken kalkması gerektiği günler ben de erken kalkardım yapardım işte
bugün o çocukla konuşurken birden tokat attım
neydi şimdi bu dedi cevap veremedim,gerçekten bi sebebi yoktu aslında o tokatı ben cengiz'e atmak istemiştim
keşke yanımda olsaydı da atsaydım,hala çok öfkeliyim ona ama bir yanımda boşver diyor
cengiz'i özlemek mi yoksa yanımda olması mı hangisi daha iyi bilmiyorum
tek bildiğim onu özlüyorum

NOT : evet fotoğraftakiler biziz,doğumgünümde çekilmiştik ikimizinde en sevdiği fotoğraflardan biri :)