önyargı

einstein gerçekten çok haklı
o ünlü sözü söylemeden olmaz heralde : önyargıları parçalamak,atomu parçalamaktan daha zordur
bugünlerde bunu daha iyi anlıyorum

bilindiği üzere bütün okullar yarıyıl tatiline girdi
ilköğretiminden tutun da yükseköğretime kadar,tatile bir tek dersaneler girmedi
ve tabi ki dersane öğrencileri de
bizim hızlandırmamız olmuyor haftaiçi çok zamanımız olduğu için
ama ben yinede her gün 8de kalkıp dersaneye gidiyorum çünkü evde çalışamıyorum ya da kendimi evde çalışamadığıma inandırıyorum
bu dersane hızlandırması bana insanlar hakkında peşin hüküm vermenin ne kadar yanlış olduğunu bir kez daha gösterdi

dersanenin başlangıcını okuyanlar hatırlar
yalnızım sendromları,bütün arkadaşlarım üniversiteye gitti bense hala köklü sayılarla uğraşıyorum,bıktım vs.
dersanenin ilk gününde sınıfa baktığımda 26 kişilik sınıfta tanıdığım sadece 2 kişi vardı
durum böyle olunca insan kendini daha da yalnız hissediyor
arkadaşlarım üniversiteye gidince yeni insanlarla tanıştı bense haftaiçi grubunda
tabi ki üniversite ortamıyla birebir değil olması da beklenemez
ama zaman geçtikçe birbirimize daha çok yaklaştığımızı görüyorum
bugün her ders arasındaki molalarda kendimizden bahsetme olanağımız oldu
hepsinden şöyle bir itiraf geldi : biz sana sene başında çok sinir oluyorduk
sinir olma sebeplerini ben söyledim
ukala mı buluyordunuz dedim hepsi gülerek evet dedi
geriye dönüp baktığımda bende öyle görüyorum aslında
12 yıl boyunca çalışıp girilen bir sınavda başarısız olununca insan kendinin başarılı olduğunu kendine göstermek için türlü türlü metodlar buluyor
bu da dışarıdaki insanlar tarafından farklı algılanıyor
o zamanki bulunduğum psikoloji anlattıktan sonra sanırım beni anladılar

kısacası kimse bu dünyada birbirinden üstün değil
ve herkese gerekli şans verildiği zaman düzgünce anlaşılabiliyor
ben anladım ki bugüne kadar kimseye o şansı vermemişim
ama geç de olsa aklım başıma geldi
yine bir özlü sözle yazımı bitiriyorum : yalnız taştan duvar olmaz :)