bazen bir sürü şey söylemek istersin ağzını açarsın ama konuşamazsın
bazen susmak istersin ama gevezeliğin tutar ve olur olmadık yerde olup olmadık şeyleri anlatırsın
böyle durumlarda kendimi tanıyamıyorum farklı düşündüğüm halde niye böyle farklı davranıyorum anlam veremiyorum ne yazık ki
son bi haftadır da bu durumdayım blog
yazmak istiyorum,içimdekileri dökmek ama boş sayfayı açtığımda ne yazacağımı bilmiyorum ve kapıyorum
garip bi duygu bu ya da boşluk ya da her neyse
ama zaman geçtikçe fark ettiğim bir şey var ki bu da beni sevindirmiyor değil
sanırım büyüyorum
biraz daha olgunlaşıyorum
eskiden olsa farklı tepkiler verebileceğim olaylar şimdi o kadar saçma,anlamsız geliyor ki
ağlamak ya da bağırmak bile bir şey ifade etmiyor
insanın bir zamanlar değer verdiği (belki hala da) birinin hayatında değersiz olduğunu görmek çok acı ya
soruyorum kendime,bu benim umrumda olmalı mı?
ben kendi gözümde değersiz miyim?
değilim ama ne bileyim blog ağır geldi bu durum bana
artık arkadaş çevremde bu konuyu konuşmamaya söz verdim kendime
boş muhabbetten öteye gidemiyor malesef bu da benim canımı daha da sıkıyor
konuşmamak önemli tabi de bi de düşünülmese tam olacak
sınava 49 gün kaldı böyle dersten başımı kaldırmamak istiyorum
yine tıkandım görüşürüz blog...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder